Σας θαυμάσαμε, κυρία Διαμαντοπούλου…

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Θεολόγος καθηγητής

Αγέρωχη και σοβαρή, μια από τους λίγους «επισήμους» που κατάφεραν να ανέβουν και να παραμείνουν στα βάθρα. Αρκετοί άλλοι δεν ευτύχησαν φέτος, καθώς κάποιες «φασιστικές μειοψηφίες», όπως αποκάλεσε ο Υπουργός Χρ. Παπουτσής το πλήθος του αυθόρμητου λαού, δεν τους το επέτρεψαν. Εικόνες ντροπής έλεγαν τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε. αλλά δεν κατάλαβα τι εννοούσαν: το λαό που έλεγε ΟΧΙ στη νέα Κατοχή ή τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς των δεινών των Ελλήνων να φεύγουν ατάραχοι και συχνά προκλητικοί;

Ας γυρίσουμε σε εσάς… Τι να έκρυβε το αυστηρό βλέμμα στη θέα μαθητών να παρελαύνουν κρατώντας μαύρα μαντήλια; Πώς τσαλαπατήθηκε το «πρώτα ο μαθητής» από κάτι ανάγωγους που γύριζαν αντίθετα το κεφάλι σε αυτήν που το έλεγε με στόμφο και καλούσε τους μαθητές να της πουν τα παράπονά τους από τους κακούς καθηγητές; Γιατί έχετε καιρό να τους καλέσετε; Σίγουρα θα έρθουν. Έχουν πολλά να σας πουν. Μάλλον δεν θέλετε να τα ακούσετε….

Πώς να αισθάνεται μια Υπουργός Παιδείας να βλέπει τις αστυνομικές δυνάμεις να απωθούν τους εκπαιδευτικούς που είναι οι «πρωταγωνιστές της εκπαίδευσης» και τους γονείς με τους οποίους «χτίζουμε το σχολείο του αύριο» και να τους εμποδίζουν να δουν τα παιδιά τους να παρελαύνουν; Παιδεία και δημοκρατία φρουρούμενη και αστυνομοκρατούμενη. Κάτι μου θυμίζει…. Τα σχοινιά του επισήμου βάθρου σας δεν ήταν αρκετά να δέσουν τα μάτια μας από τη θέα της μοναξιάς, της παγωμάρας και της αποτυχίας. Ευτυχώς, βρέθηκαν οι μαθητές και τσαλάκωσαν την αξιοθρήνητη και αποστειρωμένη εικόνα που επιδιώξατε να προβάλετε.

Και το κερασάκι στην τούρτα, οι δηλώσεις σας μετά. Αλήθεια…, πρόκειται για μια εθιμοτυπική αναγκαιότητα με στοιχεία καταναγκασμού ή για αυθόρμητη έκφραση της συγκίνησης και του ψυχικού παλμού; Εάν είναι το πρώτο, να τις δικαιολογήσω. Αλλιώς, συγχωρέστε με, αλλά οι γραμματικές μου γνώσεις και η διανοητική μου κατάσταση δεν επαρκούν για να συλλάβω το μέγεθος του ασυλλήπτου.

Εάν πάντως κάτι είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο, αυτό είναι το πέπλο προστασίας γύρω σας από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. και από τους πρόθυμους σκληροπυρηνικούς κομματικούς χειροκροτητές σας. Από τη μεταπολίτευση και μετά, Υπουργοί Παιδείας με λιγότερα ατοπήματα και περνούσαν στο περιθώριο με συνοπτικές διαδικασίες. Εάν κάποιος προηγούμενος υπουργός είχε διαπράξει το φετινό αίσχος με την απουσία των βιβλίων από τα σχολεία ίσως να είχε διαγραφεί και από το κόμμα του.

Οι φετινές όμως αξιόλογες και γνήσιες παρελάσεις ενώπιον του λαού, των μαχητών του έπους του ’40 και των μνημείων της ιστορίας μας, χωρίς να παρεμβάλλονται κάποιοι που γυρίζουν την πλάτη σε αυτά και σε εμάς δείχνουν περίτρανα ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Έστω και εάν μυωπικά και προκλητικά αρνείστε να το παραδεχθείτε. Τι να κάνουμε; Το μηνιαίο επταχίλιαρο, οι αμοιβές των επιτροπών και κάτι ψιλά ακόμη πρέπει να αρχίσουν να κοστίζουν. Όχι μόνο σε εμάς αλλά και σε εσάς. Και σκεφτείτε ότι είμαστε ακόμη στην αρχή της σχολικής χρονιάς. Και έχουμε κι άλλες εορταστικές εκδηλώσεις μπροστά μας…

Eνημερωτικό Οκτωβρίου:Θέμα 1ο: «Ελληνόγλωση εκπαίδευση εξωτερικού» και Θέμα 2ο: «Σκέψεις μέσα στην “κρίση”»

Ενημερωτικό Οκτωβρίου

 

Γιώργος Τρούλης                                   Ρέθυμνο, 25 Οκτωβρίου 2011

Αναπληρωτής Αιρετός

ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης

Τηλ. 6945802754

Email: giorgiot@edc.uoc.gr

Προς τους Συναδέλφους μου

Αγαπητοί Συνάδελφοι

Θέμα 1^ο: «Ελληνόγλωση εκπαίδευση εξωτερικού»

Πριν 2 μέρες ανακοινώθηκαν οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για το εξωτερικό. Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας, αποσπάστηκαν 42 δάσκαλοι σε χώρες του εξωτερικού και 5 νηπιαγωγοί. Αν δούμε τα τελευταία στοιχεία όπως αναφέρονται στην ανακοίνωση του υπουργείου παιδείας για το σχέδιο νόμου για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού παρατηρούμε μια συνεχόμενη μείωση, αφού οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί στα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού ήταν 2350 το σχολικό έτος 2009-2010, μειώθηκαν στους 1850 το σχολικό έτος 2010-2011, ενώ φέτος οι αποσπασμένοι είναι 1430. Η μείωση που επήλθε τα τελευταία 2 χρόνια είναι της τάξης περίπου του 40%. Αυτό σημαίνει με άλλα λόγια, ότι πολλά σχολεία του εξωτερικού δεν θα λειτουργήσουν φέτος ή θα υπολειτουργούν.

Αποκαλυπτικότερο όλων όμως είναι το σχέδιο νόμου για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού, μιας και αποτυπώνει στα βασικά του σημεία το στόχο και την κατεύθυνση που έχει θέσει το υπουργείο. Όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου του υπουργείου παιδείας: «Με το νέο νόμο ενισχύονται κατά απόλυτη προτεραιότητα και στοχευμένα -με πόρους, εκπαιδευτικούς και επιχορηγήσεις- μόνο μορφές ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης κάθε βαθμίδας που είναι ενταγμένες σε εκπαιδευτικά συστήματα είτε της Ελλάδας, είτε των χωρών εγκατάστασης ή αναγνωρίζονται και επιχορηγούνται από αυτά. Στο πλαίσιο αυτό δίνεται απόλυτη προτεραιότητα και στήριξη σε δίγλωσσες μορφές εκπαίδευσης». Καταργούνται επομένως σχολεία ή τμήματα ελληνικής γλώσσας που έχουν δημιουργηθεί από τις ελληνικές κοινότητες. Διευκρινίζεται βέβαια ότι: «θα εξακολουθήσουν να ιδρύονται ή να στηρίζονται από τους φορείς της ελληνικής διασποράς αποτελώντας πεδίο ανάπτυξης πρωτοβουλιών ενίσχυσης και υποβοήθησης των πολιτικών της ελληνικής πολιτεία» αλλά δεν θα στελεχώνονται από την ελληνική πολιτεία παρά μονάχα αν κριθούν ως κέντρα «Λόγος» δηλαδή: «κέντρα αριστείας τα οποία θα τίθενται  υπό την αιγίδα του Υπουργείου μορφές και φορείς ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης, ακόμη και μη ενταγμένοι σε εκπαιδευτικό σύστημα, που παρουσιάζουν ιδιαίτερα και εξαιρετικά χαρακτηριστικά μακροχρόνιου και ποιοτικού έργου.»

Τα στοιχεία πάντως για τα σχολεία που λειτουργούσαν μέχρι σήμερα, κατά το υπουργείο, τα οποία δεν είχαν δημιουργηθεί από την ελληνική πολιτεία και στελεχώνονταν κανονικά είναι της τάξης του 73% των εκπαιδευτικών μονάδων του εξωτερικού. Αυτομάτως γίνεται αντιληπτό ότι το 73% των εκπαιδευτικών μονάδων, ή κάτι λιγότερο, από του χρόνου δεν θα λειτουργεί με κρατική ενίσχυση. Επομένως ο μοναδικός τρόπος ενίσχυσης αυτών των σχολικών μονάδων είναι μόνο η ιδιωτική χρηματοδότηση. Το σχολείο της αγοράς κάνει επίσημα την αρχή του από την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού. Οι ελληνικές κοινότητες και η ελληνορθόδοξη εκκλησία θα επωμιστούν το κόστος των σχολείων τους, με την πρόσληψη και των εκπαιδευτικών.

Η προσπάθεια συρρίκνωσης της εκπαίδευσης σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας και του κόσμου αποτελεί στόχο με απώτερο σκοπό την ιδιωτικοποίηση των σχολείων. Η συνεχής υποχρηματοδότηση που συνεχίζεται με αυξητικούς ρυθμούς της τάξης του 25% από την προηγούμενη δόση, για τα σχολεία στην Ελλάδα, αποδεικνύει ότι σε λίγο η ιδιωτική πρωτοβουλία θα προβάλει ως μονόδρομος. Δυστυχώς μέσα σε όλη αυτή την οικονομική κατάρρευση, δεν καταρρέει απλά το σχολείο, δεν καταρρέει απλά η εκπαίδευση, υποθηκεύεται το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς.

Θέμα 2^ο:  «Σκέψεις μέσα στην “κρίση”»

Το ερώτημα που ακούγεται τελευταία στις συζητήσεις, εκτός από το κούρεμα του χρέους, τι κερδίσαμε τελικά με την απεργιακή κινητοποίηση της 19^ης και 20^ης Οκτωβρίου. Το ερώτημα όμως πρέπει να τεθεί σε άλλη βάση δηλαδή εμείς τι κάνουμε και πώς τοποθετούμε τους εαυτούς μας σε όλη αυτή την ρευστή κατάσταση. Σε ότι μας αφορά κάναμε αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε, δράσαμε, αγωνιστήκαμε, παλέψαμε απέναντι σε μια κυβερνητική πολιτική που καταλύει κάθε έννοια εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Δε μείναμε απαθείς, βγήκαμε στους δρόμους, δώσαμε μια μάχη και αφήσαμε μια παρακαταθήκη για το αύριο των αγώνων, για το μέλλον των διεκδικήσεων, απέναντι σε κάθε νέο “Δερβέναγα” που θα συνεχίσει την ίδια ανάλγητη ή και χειρότερη πολιτική.

Όμως το ζήτημα πλέον είναι τελικά εμείς τι κάνουμε από εδώ και πέρα, πώς πορευόμαστε σήμερα που όλα ξεφτίζουν, που όλα φυλλορροούν μπροστά στις νέες προκλήσεις, μπροστά στις νέες κοινωνικές και οικονομικοπολιτικές συνθήκες; Αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε πάντως είναι να σκύψουμε το κεφάλι και να γονατίσουμε από την καταπίεση και τον συναισθηματικό βιασμό που μας ασκούν. Οι εκπαιδευτικοί είμαστε από τη φύση μας αισιόδοξοι άνθρωποι και άνθρωποι που δε λυγάμε στα δύσκολα. Οφείλουμε να δώσουμε στη νέα γενιά το μοναδικό όπλο με το οποίο μπορούν να αντισταθούν σε κάθε οικονομικό κ.λ.π. κατακτητή, δηλαδή τη γνώση. Είμαστε αυτοί που μπορούμε με το δικό μας τρόπο, με τη στάση και το παράδειγμά μας να κάνουμε κοινωνικοπολιτικές αλλαγές δίδοντας στη νέα γενιά μια νέα κουλτούρα και ένα όραμα, όχι το δικό μας, αλλά τη δύναμη να δημιουργήσουν και να παλέψουν για το δικό τους όραμα. Αυτό θα συμβεί όμως όταν εμείς οι ίδιοι θα τους έχουμε διδάξει πλέον με τον τρόπο ζωής μας, με τη συμπεριφορά μας και τη στάση μας, με την υλοποίηση πλέον του δικού μας οράματος.

Οι στιγμές που περνάει η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα από τις λέξεις όσο πλούσια κι αν είναι η ελληνική γλώσσα. Τα συναισθήματα πλέκονται μεταξύ τους διαμορφώνοντας μέσα μας ένα εκρηκτικό τοπίο. Ένα τοπίο που όταν διαμορφωθεί θα προβάλει με διάφορους τρόπους, ειρηνικούς ή βίαιους. Η μοναδική μας λύση, ως εργαζόμενοι αλλά και ως άνθρωποι είναι η ενότητα, η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη. Ο κομματισμός με τη μορφή που καθιερώθηκε, η παραταξιακή διαπάλη στα συνδικάτα που λειτούργησε πέρα από κάθε έννοια διεκδίκησης προς το συμφέρον των εργαζομένων, ο συσχετισμός και η αλληλεξάρτηση των παραπάνω μεταξύ τους, η κουλτούρα που διαμορφώθηκε γύρω από αυτό το πολιτικό – συνδικαλιστικό σύστημα (πελατειακό-ρουσφετολογικό) οδήγησε στο σήμερα. Ένα σήμερα που μπορεί, στην καλύτερη περίπτωση, να γίνει η ευκαιρία για ένα διαφορετικό, ένα πιο ανθρώπινο αύριο. Η λύση δεν βρίσκεται μακριά. Η λύση είμαστε εμείς, όλοι εμείς. Σε αυτή τη μάχη για το αύριο δεν περισσεύει κανένας, αρκεί να αποφασίσουμε το αύριο που θέλουμε και ποιο όραμα θα υπηρετήσουμε. Αυτό όμως δεν θα το αποφασίσει κανένας πάνσοφος, κανένας πολιτικός, κανένας ψευτοηγέτης ή πολιτικός σχηματισμός. Αυτό θα το αποφασίσουμε όλοι μαζί, δίχως αγκυλώσεις και εξαρτήσεις. Όλοι μαζί, ενωμένοι, με νέα προτάγματα για το αύριο μπορούμε και έχουμε τη δύναμη να τα καταφέρουμε. Ο πεσιμισμός και η μοιρολατρεία που μας καλλιεργούν μας γονατίζει. Μη χάσουμε τον εαυτό μας και το χαμόγελό μας. Είναι ώρα για αλλαγή και γενναίες αποφάσεις για το αύριο σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού βίου.

Σας στέλνω:

·        Την απόφαση απόσπασης εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο εξωτερικό http://www.minedu.gov.gr/publications/docs2011/Apofasi_apospasis_eksoteriko_2011-12.pdf

Το σχέδιο νόμου για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού. http://www.minedu.gov.gr/grafeio-typou/deltia-typoy/24-10-11-sxedio-nomoy-gia-tin-ellinoglossi-ekpaideysi-sto-eksoteriko.html

«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο»

Αδαμάντιος Κοραής

Με Συναδελφικούς Χαιρετισμούς

Γιώργος Τρούλης

Αναπληρωτής  Αιρετός

ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης

Μεταπολίτευσης καημένη γενιά....

Μακράκης Γιώργος,
Εκπαιδευτικός Π.Ε.-Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου
<Δομίνικος Θεοτοκόπουλος>.

  Στη χώρα μας πριν από τη Μεταπολίτευση η γενιά των ''πατεράδων" μας είχαν περάσει δύσκολα χρόνια με αρκετές κακουχίες.
Η επιστροφή στο δημοκρατικό πολίτευμα από το 1974 και μετά γέμισε με αρκετές ελπίδες και όνειρα όλους τους Έλληνες πολίτες εκείνης της εποχής. Πράγματι, ανεξαρτήτως πολιτικής κατάστασης,  η χώρα μας ιδιαίτερα τη δεκαετία του ' 80 και έως τα μέσα του ' 90 βίωνε οικονομική, οικοδομική και επιχειρηματική ανάπτυξη.
  Η δική μας, λοιπόν, νέα γενιά , κατά την πλειονότητά της, έζησε σε μια χώρα όπου οι γονείς μας, μας έδιναν εκείνα που ζητούσαμε και με το παραπάνω. Γίναμε η γενιά του διαδικτύου, του κινητού, η γενιά που με την ώθηση των οικογενειών και της κοινωνίας διαμόρφωσε ως αυτοσκοπό επιβίωσης και ανέλιξης την είσοδο σε κάποια Πανεπιστημιακή Σχολή. Ο αυτοσκοπός αυτός, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας μονοδιάστατης αντίληψης για τη νεανική ζωή.
  Με την παρότρυνση του πολιτικο-οικονομικού συστήματος εξουσίας και των Μ.Μ.Ε. η γενιά μας κατακερματίστηκε σε ''αριστερούς", "δεξιούς" και "απολιτίκ", σε  ''γαύρους'' και ''βάζελους", σε παιδιά των "ριάλιτι" και του "καναπέ''.
  Πολλές φορές έμαθε να δέχεται παθητικά τις εξελίξεις και τις αλλαγές σε θέματα και τομείς που θα τον αφορούσαν άμεσα ή στο απώτερο μέλλον. Μας έμαθαν να συνδιαλεγόμαστε με την εξουσία, όπως για παράδειγμα το ''βίσμα'' του στρατού και το ''κονέ'' της μεταγραφής.
  Γαλουγηθήκαμε στον υπερκαταναλωτισμό και στην εικονική πραγματικότητα της τηλεόρασης. Σε τελική ανάλυση, ήμασταν , για πολλούς, μια γενιά που βολεύτηκε πάνω στο χτίσιμο της σύγχρονης Ελλάδας.
  Δυστυχώς όμως, τώρα διαπιστώνουμε και 'μεις πως ζούσαμε σε μια πλαστή πραγματικότητα. Τα λάθη των πολιτικών κυβερνήσεων, το χρέος, η συχνή εξάρτηση των Συνδικάτων από τα πολιτικά κόμματα και παράλληλα η κρίση που έχει ξεσπάσει σε παγκόσμιο επίπεδο σε συνδυασμό με το έλλειμμα χαρισματικών προσωπικοτήτων, μας οδηγούν αναπόφευκτα στη δημοκρατική εξέργεση της νέας γενιάς.
  Έχει έλθει η στιγμή  κι αυτό φανερώνεται καθημερινά που  ο νέος/α βγαίνει από το βολεμένο καβούκι του/ης, αφυπνίζεται,προσπαθεί να ενημερωθεί, να συμμετάσχει στη διαδήλωση και να φωνάξει.
  Οι νέοι λοιπόν αμφισβητούν τις ανούσιες πολιτικές διαφορές και αντιπαραθέσεις, αγνοούν τους κομματάρχες και τους δημοσιογραφίσκους των δελτίων, ενώ συνάμα επιδιώκουν να παρέμβουν για να αποδώσουν ευθύνες, να εμποδίσουν το γκρέμισμα των κοινωνικών κεκτημένων και να διαμορφώσουν  τις συνθήκες για ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
  Σε κάθε περίπτωση χρέος της νέας γενιάς είναι να αντιπαλέψει την αβεβαιότητα και τη γενικευμένη παρακμή που επικρατεί και να προτάξει τη δική της πλατφόρμα που θα βασίζεται στην ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Θα τη βοηθήσει κάποιος;;;;;

Ανοιχτή Επιστολή στους βουλευτές της Κρήτης για το Πολυνομοσχέδιο!!!

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της ψήφισης ενός πολυνομοσχεδίου που στόχο έχει την πλήρη αποδόμηση του εργασιακού και κοινωνικού ιστού της χώρας, την κατάλυση των κεκτημένων δικαιωμάτων και την επιστροφή μας σε «μεσαιωνικές» συνθήκες εργασίας. Είναι σαφές ότι οι κυβερνώντες με την ψήφιση του συγκεκριμένου μισθολογίου-βαθμολογίου μας οδηγούν σταδιακά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.

Kαλούμε όλους τους βουλευτές της Κρήτης να καταψηφίσουν το εν λόγω νομοσχέδιο που νομιμοποιεί τη ληστρική επιδρομή στο μισθό και στα εργασιακά μας δικαιώματα. Εάν πράξουν διαφορετικά θα θεωρηθεί ότι προδίδουν την εμπιστοσύνη του κρητικού λαού και καθίστανται πλέον ανεπιθύμητοι στον τόπο τους.

Μακράκης Γιώργος, Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Π.Ε.
''Δομίνικος Θεοτοκόπουλος"
Δερμιτζάκης Δημήτρης, Ειδ.Γραμματέας του Συλλόγου Π.Ε.
''Δομίνικος Θεοτοκόπουλος"
Λαμπρογιαννάκης Θεόφιλος, Αναπληρωτής αιρετός ΠΥΣΠΕ
Ηρακλείου.

Μην τους αφήσουμε...να ισοπεδώνουν τις ζωές μας!!!

Μακράκης Γιώργος-Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Π.Ε.''Δομίνικος Θεοτοκόπουλος".

Τετάρτη 19 και Πέμπτη 20 Οκτωβρίου ΟΛΑ τα σχολεία πρέπει να μείνουν κλειστά!!!

Αύριο ΟΛΟΙ οι Εκπαιδετικοί και οι εργαζόμενοι πρέπει να βρεθούμε στο δρόμου του ΑΓΩΝΑ για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της πιο βάρβαρης πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών.

Δεν θα τους αφήσουμε να κλέβουν τις ζωές μας, να μας εμποδίζουν να ονειρευόμαστε και να μας καταδικάζουν στη φτώχεια....!!!!!

Σας καλώ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να αξιοποιήσουμε το θυμό και την οργή που έχουμε και τα συναισθήματα αυτά να τα μετατρέψουμε σε δημιουργική αγωνιστική αντίδραση για τη διατήρηση της ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ μας.

                                                  Hράκλειο, Εργατικό Κέντρο 10:00.

                                                                           
                                                                           
 

Κάλεσμα στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου "Δομίνικος Θρεοτοκόπουλος"

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

 Η αυριανή Γενική Συνέλευση του κλάδου μας αποτελεί αναμφισβήτητα την πιο κρίσιμη των τελευταίων ετών!
 Η πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουν όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι εκπαιδευτικοί από την λαίλαπα των φοροεισπρακτικών μέτρων, τις μειώσεις των μισθών που θα καταλήξουν να  τα ονομάζουμε επιδόματα, τις προκλητικές δηλώσεις πολλών κυβερνώντων στελεχών, την απουσία εναλλακτικής λύσης δεν μπορεί άλλο να συνεχιστεί. Πρέπει με ομοψυχία και σύμπνοια να συνδιαμορφώσουμε ένα πλαίσιο δράσης με πολιτική κατεύθυνση την μη ψήφιση του Πολυνομοσχεδίου που μας καταδικάζει στη φτώχεια και την ανατροπή των άδικων πολιτικών που φέρνουν την Ελλάδα δεκάδες χρόνια πίσω!
 Οφείλουμε, ως εκπαιδευτικοί, να παλέψουμε για τη Δημόσια Εκπαίδευση και το Δημόσιο Σχολείο που συρρικνώνονται συνεχώς!!!
 Οφείλουμε πάνω απ' όλα ως άνθρωποι να υψώσουμε ανάστημα και να αντισταθούμε στην επιχειρούμενη εξόντωσή μας!!!
 Αύριο λοιπόν δίνουμε όλοι το παρόν και αποφασίζουμε για την επόμενη μέρα....

ΤΕΤΑΡΤΗ 12-10-2011
ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ:ΑΣΤΟΡΙΑ
ΩΡΑ:   8:30π.μ.                    

“Be the change you wish to see in the world” (-Μahatma Gandhi-)

Κληρονόμος Γιώργος-Οικονομολόγος


Νορβηγία, Ιούλιος 2011
«Στους 92 ανήλθαν οι νεκροί από το διπλό μακελειό στη Νορβηγία… Ο δράστης, ένας 32χρονος Νορβηγός, ομολόγησε την πράξη του, χαρακτηρίζοντάς την «αποτρόπαια» αλλά «απαραίτητη»…»
Αφρική, Οκτώβριος 2011
«Η ύφεση θα συμβάλει στον θάνατο, ετησίως έως και 700.000 παιδιών που ζουν στην Αφρική και βρίσκονται στο πρώτο έτος της ζωής τους», σημειώνει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Σανταγιανάν Ντεβαρατζάν σε συνέντευξή του που θα δημοσιευτεί στο σημερινό φύλο της γαλλικής εφημερίδας «Λε Μοντ».
Ελλάδα, Σεπτέβριος 2011
«Τραγωδία στην Κρήτη. Μετά από συμπλοκή φερόμενων οπαδών του Παναθηναϊκού και του ΟΦΗ, βρέθηκε νεκρός ένας 21χρονος.»
Ισπανία, Απρίλιος 2010
«Τη δέσμευση ότι η Ισπανία θα υιοθετήσει σκληρό πρόγραμμα λιτότητας προκειμένου να εξυγιάνει τα δημοσιονομικά της, «με οποιοδήποτε τίμημα» , ξεκαθαρίζει με συνέντευξη του στους Financial Times ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο.

Για πολλούς ενδεχομένως, οι τέσσερις παραπάνω ειδήσεις δεν έχουν κανένα κοινό σημείο αναφοράς.
Για μένα όμως υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την λέξη «άνθρωπος». Ένα προς ένα τα γεγονότα επηρεάζουν ανθρώπινες ζωές. Επειδή σε κάθε περίπτωση από τις παραπάνω «κάποιοι» αποφάσισαν για τις ζωές άλλων ανθρώπων.
Η «εκπολιτισμένη» ανθρωπότητα –στο σύνολο των ανεπτυγμένων αλλά και αναπτυσσόμενων χωρών- συνεχίζει να αγνοεί ακόμα και στα 2011 μ.Χ
την έννοια της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Είναι εκείνο το σημείο που λέμε πως έχουμε «χάσει το νόημα». Η βαρβαρότητα της ανθρώπινης φύσης δεν εξαφανίζεται ποτέ, απλά εξελίσσεται.
Σας προτρέπω να κρατήσετε τα παραπάνω συμβάντα έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σας ότι το άρθρο πραγματεύεται κυρίως την οικονομική κρίση.
Ελπίζω δε, να κάνετε το ίδιο ταξίδι σκέψης και προβληματισμού, στο οποίο οδηγήθηκα και εγώ το τελευταίο διάστημα.

Γύρω στα μέσα του 16ου αι. εμφανίστηκε στην οικονομική θεωρία, το υπόδειγμα της «ουτοπίας της ελευθερίας», αποτελώντας ένα από τα δυο άκρα (το άλλο ήταν «η ουτοπία της τάξης») μεταξύ των οποίων ταλαντεύονταν όλες οι προσπάθειες για την κατασκευή ενός σοσιαλιστικού θεωρητικού συστήματος. Αξίζει κανείς να μελετήσει τις διάφορες εκδοχές αυτής της ιδανικής κοινωνίας, είτε στις Χώρες της Cockaigne* , όπου δεν υπάρχει καμία ανάγκη να δουλέψεις για να φας, ή στο «σοφό και τρελό κόσμο» του Doni, όπου η οικογένεια και τα χρήματα καταργούνται και δεν υπάρχει καμία κεντρική κυβέρνηση ή διαίρεση ανάμεσα στην πνευματική και χειρωνακτική εργασία, ή στο αββαείο της Theleme του Rabelais, όπου υπάρχει μονάχα ένας κανόνας, -κάνε ό,τι θέλεις- αλλά και στην πρώτη απόπειρα κατασκευής μιας τέτοιας ουτοπίας κατά τη διάρκεια της Ένδοξης Επανάστασης από τους Diggers* των Everald και Wistanley , η οποία προφανώς κατέρρευσε αμέσως.

Αυτό είναι το όνειρο της ατομικής απελευθέρωσης του οποίου η βάση ενδεχομένως να είναι καθαρά ηδονιστική, αλλά όπως προανέφερα υπήρξε απλά όνειρο.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, μια τέτοια κοινωνία είναι αδύνατο να υπάρξει. Δεν υπάρχουν μαγικές μηχανές για να ικανοποιούν τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Όλα τα προϊόντα που καταναλώνουμε -πλην των ελεύθερων από τη φύση-, είναι αποτέλεσμα παραγωγικής διαδικασίας. Μια παραγωγική διαδικασία που τελικά μας οδηγεί στην ύπαρξη κατηγοριοποίησης των ανθρώπων σε κοινωνικές τάξεις.
Είναι όμως αυτό αρκετό για τις κοινωνικές αδικίες τις οποίες βιώνει η μεγαλύτερη μερίδα της ανθρωπότητας;
Προσωπικά θεωρώ πως όχι. Είναι η ανθρώπινη φύση και η έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή εκείνη που τελικά οδηγεί το 1% των Αμερικανών να έχουν το 45 % του πλούτου της χώρας. Αλλά και η σύγκριση όχι μεταξύ των πολιτών μιας χώρας, αλλά διαφορετικών χωρών, για παράδειγμα της Ε.Ε. μας οδηγεί σε τεράστιες διαφορές.
Σύμφωνα με έρευνα της Eurostat η πιο πλούσια περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Κεντρικό Λονδίνο (Inner London), είναι περισσότερο από 7 φορές πλουσιότερη από την πιο φτωχή, το Σεβεροζαπάντεν της Βουλγαρίας.
Ακόμα λοιπόν και αν δεχτεί κανείς ότι δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι το ίδιο πλούσιοι, δε νιώθετε ότι έχει ξεπεραστεί το όριο εκείνο που χαρακτηρίζει την εν λόγω ανισοκατανομή ως ανήθικη;
Η αποτυχία όμως της επίτευξης κοινωνικής δικαιοσύνης δε σταματά εκεί.
Αν βάλουμε στην ανάλυση μας τον παράγοντα χρόνο και δώσουμε έτσι δυναμικό χαρακτήρα στην κατανομή των πόρων, θα συναντήσουμε την έννοια της διατηρησιμότητας ή αειφορίας. Δηλαδή λέγοντας το απλά, τη μεταχείριση των μελλοντικών γενεών.
Αρκεί λοιπόν να φανταστεί κανείς ότι οι μελλοντικές γενιές δεν μπορούν καν να αρθρώσουν τις επιθυμίες τους, ούτε φυσικά να διαπραγματευτούν με τις αντίστοιχες σημερινές. Ο φιλόσοφος John Rawls* εισάγει στο έργο του “A theory of Justice” το κριτήριο διατηρησιμότητας, το οποίο υποδηλώνει ότι τουλάχιστον οι μελλοντικές γενιές δεν πρέπει να αφεθούν σε χειρότερη θέση από τις σημερινές. Κατανομές που φτωχαίνουν τις μελλοντικές γενιές προκειμένου να πλουτίσουν οι τωρινές, είναι σύμφωνα με το κριτήριο, κατάφωρα άδικες.
Από όποια σκοπιά λοιπόν κι αν το δει κανείς, η αποτυχία της ανθρωπότητας να διασφαλίσει ένα «minimum διαβίωσης» και αποτελεσματικής κατανομής των πόρων είτε αυτό αφορά το παρόν, είτε σε σχέση με το μέλλον, είναι πέρα για πέρα ολοκληρωτική αλλά και δεδομένη.
Αντίστοιχα, τα ελλείμματα και τα χρέη των εθνικών κυβερνήσεων, δεν προέρχονται απαραίτητα από τους ίδιους ανθρώπους (δεν ωφελήθηκαν όλοι το ίδιο) αλλά κυρίως έχουν αφετηρία γηραιότερες γενιές ή ακόμα και γενιές που δε ζουν πια.
Θεωρώ παράλληλα ακατανόητη την εμμονή (έτσι μόνο μπορώ να τη χαρακτηρίσω) των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για την βελτιστοποίηση των μεγεθών, του ελλείμματος και του χρέους, να επιδιώκουν μονάχα την μείωση των δαπανών ή την αύξηση των εσόδων και καθόλου την μεγέθυνση του πλούτου των χωρών, αυτό δηλαδή που απλά ονομάζουμε, ανάπτυξη.
Με αυτόν τον τρόπο -και όπως και ένα παιδί δημοτικού θα καταλάβαινε-, όταν ο παρονομαστής συνεχώς βαίνει μειούμενος για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος (μείωση ποσού) θα πρέπει να μειώσεις ακόμα περισσότερο τον αριθμητή και αυτό κάνει την προσπάθεια σου ακόμα δυσκολότερη* .
Παράλληλα, η επιλογή αυτή οδηγεί σε μεγάλες θυσίες απλών πολιτών, μέσω της αύξηση της ανεργίας και της πτώσης της αγοραστικής τους δύναμης, στερώντας τους έτσι το δικαίωμα για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Είναι λοιπόν τότε που νιώθεις, πως κάποιοι αποφασίζουν για σένα, χωρίς εσένα, και αξιολογούν την ζωή σου πολύ φθηνά.
Ενώ όλοι οι άνθρωποι σε αυτή τη γη, έχουμε το ίδιο δικαίωμα για ζωή.
Κι εσύ… κι εκείνοι… έχετε κοινή αφετηρία και κοινό τέλος σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή!
Αν λοιπόν δεν αντιληφθούμε άμεσα, το πεπερασμένο του χρόνου μας, θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε στο δρόμο της βαρβαρότητας. Είτε αυτός μας οδηγεί σε ανισοκατανομή πλούτου, είτε σε πράξεις βίας προς το συνάνθρωπο μας.
Έτσι κι αλλιώς είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Ας γίνουμε όλοι η αλλαγή που θα θέλαμε να δούμε στον κόσμο…
Με πρώτο μέλημα μας το σεβασμό στη ζωή του διπλανού μας.


*Μυθική χώρα πολυτελούς διαβίωσης χωρίς εργασία (Χώρα του γλυκού κέικ)
* Οι Diggers ήταν αγροτικοί κομμουνιστές.
*John Rawls Bordley (1921 - 2002) ήταν ένας Αμερικανός φιλόσοφος και μια ηγετική φυσιογνωμία στην ηθική και πολιτική φιλοσοφία
*Η Ελλάδα μείωσε 7-8% το έλλειμμα της, τη στιγμή που γνώριζε ύφεση της τάξης του 5,5%!!!

Φόροι-Χαράτσια:Ψήφισμα του Συλλόγου Π.Ε. ''Δομίνικος Θεοτοκόπουλος"!!!

Το Δ.Σ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ηρακλείου «Δομίνικος Θεοτοκόπουλος» καταδικάζει κάθε χαράτσι που επιβάλει η κυβέρνηση και το ΔΝΤ που ξεζουμίζουν τον κάθε εργαζόμενο και του στερούν τη δυνατότητα για μια αξιοπρεπή ζωή.
Ο Σύλλογος μας καταγγέλλει τη φοροεισπρακτική λογική της κυβέρνησης και ΔΝΤ , την νέα οριζόντια αφέμαξη των εισοδημάτων με τη θέσπιση του αφορολογήτου των 5000€, τη νέα μείωση κατά 20% για τις κύριες συντάξεις άνω των 1200€, καθώς και την οριζόντια περικοπή των συντάξεων άνω των 1000€ (κατά 40% σε δικαιούχους κάτω των 55 ετών). Οι δραματικές αυτές περικοπές των εισοδημάτων, τα νέα φορολογικά χαράτσια, η αύξηση της ανεργίας, οι μαζικές απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο, μέσω της εφεδρείας, το νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο, η διάλυση της κύριας σύνταξης και των επικουρικών ταμείων, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αποτελούν αντεργατικά μέτρα που μας οδηγούν στη φτώχια και την εξαθλίωση.
Απαιτούμε μια πολιτική διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του ληστρικού χρέους της χώρας, τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, την ενίσχυση των δημοσίων επιχειρήσεων και υπηρεσιών, την ενίσχυση των εισοδημάτων μας και ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα.
Καλούμε μαζικά τη Γενική Συνέλευση, με ενότητα και αποφασιστικότητα να καταγγείλει αυτή την πολιτική που καταστρέφει τη ζωή μας, τα δήμόσια και κοινωνικά αγαθά, το μέλλον των παιδιών μας, την ίδια τη χώρα και να οργανώσει όσο καλύτερα μπορεί τον αγώνα προς όφελος των εργαζομένων.

Μαθητικές Κινητοποιήσεις:Ψήφισμα του Συλλόγου Π.Ε. ''Δομίνικος Θεοτοκόπουλος''

Το Δ.Σ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ηρακλείου «Δομίνικος Θεοτοκόπουλος» στηρίζει τους ΑΓΩΝΕΣ των ΜΑΘΗΤΩΝ που αγωνίζονται για το αυτονόητο δικαίωμα στη μόρφωση, για μια καλύτερη και ουσιαστική ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. (Έγκαιρη διανομή διδακτικών βιβλίων, επάρκεια εκπαιδευτικού προσωπικού, υλικοτεχνική υποδομή, προοπτική για επαγγελματική αποκατάσταση κ.α.)
Καταδικάζει κάθε μορφή βίας από όπου κι αν προέρχεται, καταγγέλλει οποιονδήποτε θεσμικό ή εξωθεσμικό παράγοντα που προσπαθεί να παρεμποδίσει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των μαθητών και να καταστείλει κάθε μορφή αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.